Radzieckie okulary

Wygląd jakiejkolwiek rzeczy, czy to butów, odzieży, czy akcesoriów, zależy od epoki, cech ekonomicznych i trendów w modzie. Przez niemal cały okres istnienia ZSRR produkcja masowa nie była bardzo zróżnicowana, a okulary wchodzące w jej skład nie były wyjątkiem.

Jakie okulary były popularne w ZSRR?

W Związku Radzieckim powszechne były dwa główne typy okularów:

• Do korekcji wzroku. Okuliści regularnie przepisywali urządzenia korekcyjne z dioptriami, gdy u mieszkańców kraju wykryto krótkowzroczność lub dalekowzroczność.
• Przyciemnione. Początkowo używano ich jako niezbędnych do ochrony przed kurzem, iskrami, ogniem w produkcji przemysłowej, a także przez osoby o specjalnościach wojskowych. Dopiero później zaczęto je stosować przez wszystkich jako filtry przeciwsłoneczne.

Modele

Do 1941 roku produkowała je jedna fabryka – Witebsk, więc wybór był niewielki. Charakterystyczną cechą modelu były okrągłe soczewki z miękkimi elastycznymi zaczepami na uszy.

Lotniki stały się jednym z pierwszych modnych stylów okularów przeciwsłonecznych.. Swoją nazwę zawdzięczają notatkom pilotów, z których zostały wykonane. W latach 80. soczewki w kształcie łezki w metalowych oprawkach na twarzach personelu wojskowego i bohaterów akcji stały się symbolem brutalności.

Okrągłe okulary w stalowych oprawkach nazywano „Lennonami”. na cześć ich najsłynniejszego właściciela. Ponadto były symbolem ruchu hipisowskiego, choć nie wszyscy obywatele radzieccy tak głęboko zagłębiali się w korzenie tego nurtu.

Kobiety, dzięki filmowym wizerunkom Sophii Loren, preferował kształt kocich oczu. Ich zainteresowanie wzbudziły także ścisłe geometryczne ramy, których jedną z popularnych odmian były trapezowe „wędrowcy” w ramie rogowej.

Kształty ramek

Najwcześniejszą odmianą była rama bezramkowa, którego bezpośrednim poprzednikiem był pince-nez. W nim ruchome ramiona mocowano do okrągłych soczewek za pomocą plastikowych lub metalowych śrub.

Najbardziej powszechnym w Związku Radzieckim był jednoczęściowa standardowa oprawka rogowa kwadratowa lub zaokrąglona podkreślająca brwi. Była wyborem mężczyzn ceniących niezawodność. Ten styl nosił słynny reżyser Leonid Gaidai, a także główna bohaterka „Office Romance” - Ludmiła Prokopyevna Kaługina.

Mniej popularne ramka półobręczowa, w którym oprawka zakrywała tylko górną część soczewek. Ta odmiana stała się częścią wizerunku bohatera Aleksandra Demyanenko – Shurika w filmach. Jednym z najbardziej oryginalnych projektów takich ramek był „mistrzowie klubu" Górne ramiona wykonano z żywicy lub tworzywa sztucznego, a dolna rama była metalowa.

Szkło

Zwykłych soczewek było wystarczająco dużo dla osób z niewielkimi wadami wzroku, brakowało złożonych soczewek dwuogniskowych i astygmatycznych.Jeśli chodzi o okulary przeciwsłoneczne, to te dobre i wysokiej jakości również nie były dostępne dla szerokiego grona konsumentów. Wczesne modele były wykonane z kolorowego szkła mineralnego, później pojawiły się soczewki polimerowe. Największe soczewki były „lotnicy” i „ważki”. Ich rozmiar był prawie 3 razy większy niż ludzkie oko.

Funkcje i ciekawe fakty

• Społeczeństwo europejskie nie od razu zaakceptowało okulary. Stosunek do nich był niejednoznaczny. Byli ludzie, którzy uważali je za cechę wampirów i złych duchów.
• W latach 50. radzieccy specjaliści wojskowi wysłani do Chin obserwowali ćwiczenia tamtejszej armii. Na pytanie, dlaczego żołnierze za dnia prowadzą operacje nocne, otrzymali nieoczekiwaną odpowiedź. Okazuje się, że dowódcy wojskowi muszą widzieć wyraźnie i korygować wszelkie niedociągnięcia, a żołnierzom, aby warunki jak najbardziej zbliżyły się do warunków bojowych, dano ciemne okulary przeciwsłoneczne.
• Pewnego razu podczas regularnego sympozjum naukowego grupa radzieckich fizyków, spędziwszy zbyt dużo czasu na kłótniach, spóźniła się na obiad. Ledwo otrzymali porcję kapuśniaku i chleba od służącej zamkniętej już jadalni, wrócili do pokoju, gdzie odkryli, że zupełnie zapomnieli o sztućcach. W rezultacie pechowi naukowcy, aby nie głodować, musieli zamiast łyżek używać własnych szklanek.

Okulary rozwiązują wiele problemów, pozwalając cieszyć się życiem bez odczuwania fizycznych ograniczeń. A wybór modelu i kształtu zależy od możliwości i osobistych preferencji każdej osoby.