Pamiętasz tekst znanej piosenki? Ten sam, w którym marynarz wraca do domu na urlopie. Pamiętać? Ma też medale na piersi i wstążki w kotwicach. Spróbujmy dowiedzieć się, dlaczego mundur marynarki wojennej zawiera czapkę i dlaczego ten mundur tak bardzo różni się od mundurów innych rodzajów wojska.
Dlaczego marynarze noszą przyłbicę – co ona symbolizuje?
Ktoś może powiedzieć, skoro to noszą, więc KARTA tego wymaga, służcie i nie zadawajcie głupich pytań. W rzeczywistości wszystko jest o wiele bardziej interesujące. Nie bez powodu w Dniu Marynarki Wojennej wszyscy, którzy zajmują się morzem, noszą nie tylko kamizelki, ale także czapki marynarskie, ponieważ symbolizują one zaangażowanie danej osoby w służbę morską, w żeglowanie na statkach po morzach. Wszyscy ci ludzie są dumni ze swojego życia na statkach, ze swojej służby i do końca życia zachowają czapkę marynarki wojennej ozdobioną wstążkami z kotwicami, jako pamiątkę dla swoich dzieci i wnuków.
Pierwsze czapki
Nakrycie głowy marynarza przeszło długą i dość ciernistą drogę, zanim zamieniło się w bardzo znajomą czapkę. Spróbujmy to prześledzić.
Początkowo Moremanowie nabyli miękki kapelusz z rondem. Te kapelusze leżały dookoła, podobnie jak filcowe buty wykonane z wełny. Kapelusz ten został wprowadzony do munduru marynarki wojennej już na początku XVIII wieku. Było to bardzo wygodne i proste nakrycie głowy. Marynarze w takim kapeluszu wyglądali bardziej jak chłop. Przez ponad sto pięćdziesiąt lat takie nakrycie głowy było częścią munduru. Oczywiście doszło do pewnych zmian.
Koniec XIX wieku upłynął pod znakiem wprowadzenia do marynarki wojennej grenadierów na rozkaz cesarza Pawła I. To bardzo nieporęczny element garderoby. Ten kapelusz miał około trzydziestu centymetrów wysokości. Wprowadzono kolejne nakrycie głowy – czako. I on też czuł się niekomfortowo. Wyobraź sobie, że masz na głowie małe wiadro, które rozszerza się ku dołowi. Wyobraźcie sobie więc, jak taka dekoracja na głowie uniemożliwiała marynarzom wykonanie ich głównego zadania, ograniczając ich ruchy.
Około początku XIX wieku pojawiła się pierwsza czapka. W ramach formacji wojskowych wprowadza się stanowisko zbieracza. To wyjątkowa osoba, która musi przechowywać żywność dla oddziałów konnych. Nosili je zbieracze - czapki paszowe, które wyglądały jak czapka ze spiczastym wierzchołkiem. Mniej więcej pośrodku była zagięta na pół i wyglądała jak nowoczesna czapka.
Wstążki na czapkach
Z biegiem czasu czapka zmieniała swój krój i stopniowo upodabniała się do czapki naszych czasów. Od 1811 roku czapka ta stała się codziennym strojem zarówno w wojsku, jak i marynarce wojennej. Ale śródziemnomorski rybacy nauczyli żeglarzy, jak przyczepiać wstążki do czapek, którym krewni i przyjaciele dawali wstążki. Modlitwy były haftowane na wstążkach, gdy wypływali w morze na swoich żaglowcach.Początkowo włosy związywano wstążkami, w nadziei, że teraz wyższe siły je ochronią.
Żeglarze nie nosili wstążek na okrętach wojennych aż do 1806 roku. Tradycję noszenia wstążek zapoczątkowali marynarze angielskiego kapitana Brisbane podczas oblężenia holenderskiej twierdzy.
Taśmy mają także stronę praktyczną. Potrafi zapiąć czapkę na wietrze i zachować ją. Jeśli na wodzie znaleziono czapkę, oznaczało to, że jej właściciel zmarł.
We flocie rosyjskiej wstążki wprowadzono po raz pierwszy w 1857 roku. Do tego czasu wycinano tylko litery i cyfry, zamalowywano je lub umieszczano pod nimi żółty materiał.
Współczesne tradycje morskie dotyczące czapek
Obecnie nazwy statków zostały usunięte z wstęg morskich. Zastąpiono je anonimowymi nazwami floty, a nawet po prostu słowem „NAVY”. Ale wielu marynarzy próbuje wyróżnić się z ogólnej szarej masy reszty, a na ich mundurach zaczęły pojawiać się odznaki z nazwami statków. Władze dołożyły wszelkich starań, aby wyeliminować te nieustawowe odznaki, ale tradycja nadal była żywa. Pojawiły się taśmy „Demobilizacja”. Zamówiono je nielegalnie i założono, gdy trafiły do rezerwy.
W ten sposób kontynuuje się starą tradycję. Żyje pomimo wszelkich wysiłków dowództwa.
0
