Czapka to nie tylko nakrycie głowy, które chroni głowę przed wiatrem, deszczem i mrozem. We współczesnym świecie jest to część stylu. Projektanci mody odważnie eksperymentują style, krój, materiał i kolory czapek, ale klasyczne, dzianinowe nakrycie głowy nadal uważane jest za najpopularniejsze na świecie.
Chłopaki i dziewczyny Pewnie noszą ten dodatek niezależnie od warunków pogodowych i nie zawsze zdejmują kapelusz w pomieszczeniu, uznając to za element modnego wizerunku i wyrafinowanego stylu. Ciepłe, futrzane wersje nauszników nosi się zimą na świeżym powietrzu, a elementy stylu casual można nosić nawet późną wiosną i wczesną jesienią.
Historia pojawienia się kapeluszy sięga czasów starożytnych, kiedy nakrycie głowy było używane wyłącznie do celów użytkowych. Scytowie, twórcy pierwszych filcowych kapeluszy w kształcie stożka, nosili je już w VIII wieku p.n.e.
W naszych czasach pierwsza dokumentalna wzmianka o kapeluszu w jego tradycyjnym znaczeniu pochodzi z 1327 roku. Książę moskiewski, włodzimierski i nowogrodzki – Iwan Kalita w swoim liście duchowym opisał bożka zbruskiego – starożytne bóstwo słowiańskie.Głowę kamiennego boga ozdobiono okrągłym kapeluszem obszytym futrem.
Kapelusz Monomacha to tradycyjny nakrycie głowy i jedno z głównych regali rosyjskich carów. Ostra złota korona, ocieplona sobolem i ozdobiona drogimi kamieniami oraz krzyżem, została wykonana w XV wieku przez orientalnych jubilerów na zlecenie jednego z rosyjskich monarchów.
Kapelusz Kazański to kolejny symbol autokracji rosyjskich władców. Został wykonany w połowie XVI wieku przez nieznanego tatarskiego jubilera dla cara Rosji Iwana IV Groźnego na cześć zdobycia przez niego Kazania. Jest to złota korona, ozdobiona drogimi kamieniami i obita sobolową skórą.
Od niepamiętnych czasów rosyjscy bojarze również zakrywali głowy. Ich aksamitne kapelusze – murmolki – były haftowane jedwabnymi i złotymi nićmi, ozdobione perłami, haftami, piórami i obszyte naturalnym futrem.
W XVI-XVII wieku murmolki zastąpiono kapeluszami gorlatowymi. Produkty te były wysokim aksamitnym cylindrem, rozszerzającym się u góry. Były noszone mężczyźni I kobiety - przedstawiciele rodów szlacheckich. Ten rodzaj nakrycia głowy wykonywano z szyjek soboli, lisów i kun. Dlatego ma swoją nazwę - Kołczakówka. Kapelusz ten, przodek współczesnych nauszników, stał się popularny podczas wojny domowej w armii admirała Kołczaka, która składała się głównie z oficerów i przedstawicieli szlachty. Skórzany kapelusz, obszyty futrem i klapkami na uszach, był bardzo ciepły i wygodny.
Kapelusz z klapkami na uszy - produkt futrzany lub materiałowy, który jest popularny i poszukiwany do dziś, tylko noszony mężczyźni. Nakrycie głowy zyskało swoją nazwę dzięki futrzanym detalom zawiązanym na czubku głowy. Jednak przy silnym mrozie elementy te można było rozwiązać i zakryć nie tylko uszy i policzki, ale także część podbródka.Zasadniczo takie produkty zostały wykonane z naturalnego futra, ale istnieją opcje stworzone z substytutu skóry. Są bardziej przyjazne dla budżetu i otrzymały popularną nazwę „Cheburashka” na cześć słynnej postaci z kreskówek z długimi uszami.
Dziergany kapelusz - najpopularniejszy i poszukiwany stroik na świecie. Według źródeł historycznych pierwsza czapka dzianinowa pojawiła się w XV wieku w królestwie Walii. Zimny klimat Irlandii Północnej zmuszał ludzi do zakrywania głów przed mrozem i wiatrem grubymi i ciepłymi czapkami.
W latach 50. XIX wieku ciepły szkarłatny kapelusz stał się częścią wyposażenia wojskowego patriotów Quebecu. Bitwa pod Bałaklawą w 1854 r. stworzyła nową wersję wyrobów dzianych, które w rzeczywistości swoją nazwę otrzymały od okolic Sewastopola. Całkowicie zakryte nakrycia głowy z wycięciami na oczy i usta stały się częścią munduru brytyjskich żołnierzy.
3
