Kurtka to jeden z najpopularniejszych rodzajów odzieży we współczesnej garderobie.
Można to dość łatwo wyjaśnić. Ze względu na wygodę, miękkość i dobrą kompatybilność noszą je kobiety i mężczyźni, dorośli i dzieci.
Istnieją modele przeznaczone wyłącznie na zimę, ale są też opcje letnie. Mogą być wąskie i obszerne, z długimi lub krótkimi rękawami, z kołnierzem lub bez, dziane z nici i szyte z tkaniny.
W sklepach sprzedają swetry pod innymi nazwami: marynarka, kardigan. Łączy je jednak jedno: zapięcie od góry do dołu produktu.
Jeśli wcześniej do zapinania używano tylko guzików, współczesny przemysł modowy oferuje znacznie więcej możliwości. Półki łączone są za pomocą zamków błyskawicznych, guzików, haczyków i tasiemek.
Prawie każdy ma bluzy. A wiemy o nich naprawdę dużo. Jednocześnie w prostej nazwie produktu często wkrada się błąd. Czas więc dowiedzieć się, jak pisać poprawnie.
Jedyną słuszną opcją jest kurtka
Niektórzy badacze mody uważają, że produkt pojawił się w czasach starożytnych.
Inni twierdzą, że stało się to w XIII wieku. Już wtedy mieszkańcy Europy ogrzewali się przy jego pomocy.
Na Rusi nie znano wówczas takiego obiektu. Przypomnijmy sobie Puszkina: „...spodnie, frak, kamizelka, tych wszystkich słów nie ma po rosyjsku”, tak jak nie ma marynarki.
Przodkowie nowoczesnego modelu, który pojawił się w Rosji, byli robieni na drutach. Przybyli do nas z Zachodu. Ponieważ nauczyli się tam robić na drutach znacznie wcześniej.
Jak to często bywa, dla ukochanych produktów nie wymyślono nowych nazw. Dlatego pojawił się sweter, sweter i pulower. A wszystkie te obce słowa wymagają zapamiętania! Wróćmy jednak do naszego modelu.
Skąd wzięła się kurtka w języku rosyjskim?
Każdy rosyjski uczeń uczy się na kursie szkolnym w piątej klasie, że wszystkie słowa na literę „F” są językami obcymi.
Istnieją dwie główne wersje: języki europejskie lub tureckie dały nam tę nazwę.
Dlatego najbardziej logiczne jest rozpoczęcie badania kwestii pochodzenia słowa COFTA w naszym języku od słownika słów obcych A.N. Chudinowa (1910).
Odniesienie. Na początku ubiegłego wieku ustalono, że nazwa ta ma szwedzkie korzenie. W tym przypadku oznacza to „krótką sukienkę damską”.
Bliższe przyjrzenie się tytułowi rodzi kolejne pytanie. Czy nie był to krewny tureckiego kaftanu? Obydwa elementy ubioru stanowią tzw. naramienniki. Łączy je również zapięcie z przodu. Może więc kurtka jest zapożyczeniem z języków tureckich?
Aby wyjaśnić tę kwestię, sięgnijmy do najbardziej autorytatywnego słownika etymologicznego Vasmera. Wyjaśnia, w jaki sposób zapożyczenia z języków zachodniogermańskich czy skandynawskich weszły do słownictwa rosyjskiego.
Rzeczywiście, w wymowie polskiej, szwedzkiej, niemieckiej i duńskiej istnieje wariant, który brzmi podobnie do rosyjskiego. Oznacza „krótką sukienkę lub płaszcz”.
Inni przedstawiciele tych języków bardzo podobnie nazywają te same elementy ubioru. Tylko zamiast dźwięku „O” wymawia się „U”.
Naukowiec przyznaje się także do związku ze słowem „kaftan”. Pozycja ta pojawiła się na Rusi znacznie wcześniej. Dlatego jest to całkiem możliwe. Przecież o takiej odzieży po raz pierwszy wspomniano w rosyjskich źródłach literackich w XV wieku. Swoją drogą, czy tu właśnie leży błąd w pisowni tego słowa? Być może dlatego, że w języku staroruskim wyglądał jak KAVTAN lub KOFTAN.
Z tego samego słownika wynika również, że europejski COFTA jest pochodną kaftanu.
Tak więc, niezależnie od tego, jak trudną drogę przebyło to słowo, nadal przyszło do nas w swojej nowoczesnej formie z Europy w XVIII wieku.
Wariant potoczny i przyczyna jego występowania
Język jest w ciągłym ruchu.
Niektóre zjawiska znikają, a na ich miejsce pojawiają się nowe. Dlatego język rosyjski uzupełnia się neologizmami. Najczęściej przychodzą do nas wraz z przedmiotami, które są oznaczone w języku oryginalnym.
Ale czasami zachodzą pewne zmiany w formie słowa. Mogą mieć charakter morfologiczny lub fonetyczny.
Używanie bardziej znanych dźwięków zamiast dźwięków „obcych” jest dość powszechnym zjawiskiem potocznym. To wyjaśnia obecność wariantów wymowy słowa „KOFTA”. Są one zapisane w słownikach dialektów.
„Kochta”
W 1965 roku opublikowano dialektologiczną mapę języka rosyjskiego. Zwrócił uwagę na rozbieżność pomiędzy normami literackimi i potocznymi. Wśród nich jest wymowa „x” zamiast „f”. Porównaj „KOKHTA”, „KHVARTUK”.Zjawisko to jest typowe dla dialektów małorosyjskich rozpowszechnionych na południu Rosji.
„Kouwta”
Inną opcję można usłyszeć w rosyjskich regionach graniczących z Białorusią.
Tam wymawiają dźwięk przypominający coś pomiędzy „U” i „V”. Faktem jest, że Białorusini mają dźwięk, który eksperci nazywają „u niesylabicznym”. W transkrypcji międzynarodowej podobny dźwięk jest oznaczony ikoną [W].
Dźwięk „U” brzmi niewyraźnie. Dlatego dla rosyjskich uszu dźwięk bardziej przypomina „v”.
Podobno stąd wziął się wariant wymowy „KOVTA”. A potem zaczęły się błędy ortograficzne. Nie jest przecież tajemnicą, że niektórzy wyznają zasadę „jak słyszę, tak piszę”.
Nawiasem mówiąc, z tego powodu podobne nieporozumienia pojawiają się co do słowa „SKLEP”. Ale jeśli zwykłe sprawdzenie poprzez zmianę formy słowa (sklep - sklep) zakończy spór, to nie można tego zrobić z kurtką. Nieważne jak zmienimy słowo, dźwięk „F” zawsze pozostanie wątpliwy, ponieważ zawsze znajduje się na słabej pozycji fonetycznej.
Odniesienie: w niektórych północnych regionach naszego stanu można usłyszeć inną opcję, która brzmi jak „koPta”.
Dlaczego nie można napisać litery „v” w marynarce?
Kto by pomyślał, że zwykły sweter może wywołać kontrowersje i nieporozumienia! Aby pogodzić skłócone strony, należy zwrócić się do kompetentnych źródeł.
Na początek przejdź do słownika ortografii. To w nim zapisana jest pisownia normatywna, a także możliwe opcje.
Nie ma więc sensu szukać szukanego słowa na stronie z początkiem KOV-. Nie ma go tam! A tak się nie stanie, bo nie ma innego wyjścia.
Przyczyny błędu
Kiedy język opanował to słowo, nie było tak wielu piśmiennych ludzi. Dlatego potoczna wersja wymowy zdołała zakorzenić się w powszechnej świadomości. Najwyraźniej to jest powód.
Nawet w źródłach pisanych odręcznie kilka piśmiennych osób czasami popełniało błędy ortograficzne.
Nawiasem mówiąc, obecnie poprawna mowa rosyjska nie pozwala na wymowę tego słowa za pomocą „V”. Współczesna transkrypcja (nagranie słowa z dźwiękami) wygląda tak. [KOFTɅ], gdzie [Ʌ] jest skróconą dźwiękką „a”, rdzeniem jest zawsze „F”, a akcent pada na „O”.
Dlaczego nie powinieneś szukać słowa testowego na sweter
Pamiętamy ze szkoły: często, gdy pojawiają się trudności, pomaga słowo testowe. Rzeczywiście, pomaga usłyszeć pełny dźwięk. Zatem w słowie „dąb” ostatniego dźwięku nie można nazwać wyraźnym. A kiedy się zmienisz (na przykład tak: „dąby”), wszelkie wątpliwości znikają.
Odniesienie: aby sprawdzić niejasną spółgłoskę, potrzebna jest taka wersja słowa, aby następowały po niej samogłoski lub spółgłoski specjalne (R, L, M, N).
Wszelkie wysiłki, aby znaleźć słowo testowe w naszym przypadku, będą daremne. Pomoże to udowodnić zwykły szkolny słownik gramatyki i ortografii. Zawiera informacje, które podpowiedzą, jak zmienić słowo w poszukiwaniu wariantu odpowiedniego do testów.
Hasło słownikowe zawiera znak „zh”. Oznacza to, że słowo to należy do rodzaju żeńskiego. Dlatego możesz spróbować zmienić go według liczb i przypadków. I tak właśnie się stanie w rezultacie.
- Nominał – marynarka, marynarki.
- Dopełniacz – kurtki, kurtki.
- Etui Dative - kurtka, kurtka.
- Biernik - kurtka, kurtki.
- Walizka instrumentalna - kurtka, kurtki.
- Przyimek przyimkowy – (o) kurtce, kurtkach.
Jak widać, nigdzie po „F” nie pojawia się samogłoska lub sonorant „L” lub „N”. Ich obecność doprecyzowuje dźwięk i eliminuje wątpliwości.
Próba sprawdzenia za pomocą przyrostka zdrobniałego również kończy się niepowodzeniem: bluzka, bluzka.
To samo dzieje się przy wyszukiwaniu słów o tym samym rdzeniu i tworzeniu przymiotników: bluzka (materiał).
Jak widać, żadna z możliwych metod weryfikacji nie jest odpowiednia! Dlatego wyszukiwanie słowa testowego na kurtkę nie jest odpowiednie.
Jak uniknąć błędów w pisaniu
Oferujemy niezawodne metody, które pomogą Ci uniknąć błędów.
Najważniejsze jest, aby pamiętać właściwą opcję
Każdy wie, że istnieje kilka rodzajów pisowni, czyli poprawnej pisowni słów. Wśród nich są takie, które regulują pisownię niezweryfikowanych spółgłosek w rdzeniach wyrazów. Należą do nich AUTOBUS, PIŁKA NOŻNA, SAMOCHÓD i kilka innych. Każdy ma wątpliwości co do pisowni „F” lub „V”.
Jak pamiętać
Można to zrobić na różne sposoby:
- zapamiętać,
- znajdź analogie.
Rada. Niektórym pomaga rymowanie, np. „na zdjęciu mam na sobie marynarkę i welon”, tutaj wszystkie rzeczowniki pisane są literą „F”.
Jest jeszcze jedna opcja – gry. Wykorzystuje się go podczas nauczania dzieci języka ojczystego lub obcego. Dlaczego dorośli również nie sięgają po tzw. „wspomnienia” dzieci?
W tym celu dzieci proszone są o spojrzenie na literę „F”. A potem na zabawkę ze swetrem lub kurtką. Następnie dzieci, widząc znajomy list, skojarzą go z tymi elementami garderoby.
Całkiem wygodne i łatwe do zapamiętania jest to, że kurtka jest podobna do litery F. Dlatego też jest nią napisana.
Gdzie sprawdzić pisownię w razie wątpliwości
Jak zwykle, słownik da najdokładniejszą odpowiedź.
Słowo „kurtka” można znaleźć w każdym słowniku językowym: od ortografii po rewers.Dostępny jest zarówno w słowniku etnograficznym, jak i w encyklopedii mody. Przyjrzyjmy się im.
- Ze słownika wyjaśniającego T.F. Efremova, oprócz właściwej opcji, możesz poznać znaczenie. Wcześniej tak nazywano domowe ubrania damskie, które zakładano w nocy na koszulę.
- Słownik Dahla sugeruje również zapoznanie się z jego rosyjskimi synonimami.
„F” jest dostępne w każdym słowniku językowym.
W Internecie nie można znaleźć również innej pisowni. Wikipedia i inne internetowe podręczniki są jednomyślne co do formy literowej słowa.
Zatem jedyną pisownią bez błędu jest kurtka
To jest norma.
Częściej sięgaj do słowników. Będziesz zaskoczony, ile ciekawych i zaskakujących informacji możesz od nich uzyskać.
0
