Czytając magazyny o modzie lub oglądając programy przedstawiające historie z pokazów znanych projektantów mody, często słyszymy słowo „couture”. Wydaje się, że jest to powszechnie znane, jednak jeśli zostaniemy poproszeni o wyjaśnienie jego znaczenia, jest mało prawdopodobne, że uda nam się sformułować coś konkretnego. Czym zatem jest „couture” i jaka powinna być odzież, która dumnie nosi ten status?
Couture: co to znaczy?
Wyjaśnienie konkretnego pojęcia z reguły rozpoczyna się od wyjaśnienia jego pochodzenia. Można się spodziewać, że termin „couture” ma francuskie korzenie – Haute couture, ponieważ jakakolwiek dyskusja na temat mody i wszystkiego, co z nią związane, rzadko kiedy pomija wspomnienie tego kraju, który dał światu tak wielu utalentowanych projektantów mody. Jego dosłowne tłumaczenie to „wysokie szycie”. Dziś określenie „wysoka moda” można uznać za synonim tego pojęcia. Ustaliliśmy dosłowne tłumaczenie, ale co właściwie oznacza ten termin?
Elementy garderoby haute couture to ubrania, które można nazwać „na sztuki”, czyli tworzone według szkiców utalentowanych projektantów mody, zwykle szyte ręcznie (lub w większości ręcznie).
Odniesienie. „Ojcem” haute couture, który jako pierwszy wprowadził tę koncepcję, jest Charles Frederick Worth. Był pierwszym projektantem mody, który tworzył szkice i kroje strojów dla szlachetnych pań na podstawie indywidualnych wymiarów. W 1858 roku po raz pierwszy otwarto dom mody, w którym zaczęto prezentować małe kolekcje stworzone przez Wortha. Nawiasem mówiąc, to on pierwszy zaczął je rozdzielać według pór roku. Jego pomysł i High Fashion Syndicate - to właśnie ta „instytucja” do dziś jednoczy znane na całym świecie marki.
Chyba nie trzeba wspominać, że „ubrania couture” rzadko są codziennością – nawet gwiazdy „pochwalają się” nimi tylko podczas różnych uroczystości. Na przykład popularni aktorzy zaproszeni na Oscary czy Złote Globy często paradują po dywanie w ubraniach haute couture.
Jak ubrania osiągają status haute couture
Szykownie, luksusowo – te słowa często pojawiają się w odniesieniu do sukienek haute couture. Tylko drogie materiały i wyposażenie, sylwetki stworzone przez mistrzów swojego rzemiosła – wszystko to oczywiście zasługuje na tak entuzjastyczne epitety. Ale wysoka jakość „surowców” i ekskluzywność pomysłu to nie jedyne wymagania stawiane odzieży „couture”.
Zasady, które pozwalają odróżnić stroje „high-fashion” od wszystkich innych, zostały wymyślone przez Syndykat - ten sam, o którym mowa powyżej. Do najważniejszych z nich należą:
- dom mody, który „twierdzi”, że tworzy stroje haute couture, musi koniecznie „tworzyć” w Paryżu i pokazywać co najmniej dwie kolekcje rocznie;
- „personel mody” powinien liczyć co najmniej dwadzieścia osób;
- Ubrania należy tworzyć wyłącznie według indywidualnych wymiarów i co najmniej w 70% ręcznie.
Odniesienie. Za „półoficjalną modę” uważa się odzież drogich marek, która spełnia powyższe zasady działania, ale nie posiada dokumentów potwierdzających swój status. Oznacza to, że terminu „haute couture” można używać w przeciwieństwie do produkcji masowej - pret-a-porter lub gotowej do noszenia.
Jakie domy mody znajdują się „pod skrzydłami” Syndykatu? Należą do nich Chanel, Christian Dior, Yves Saint Laurent, Jean-Paul Gaultier, Valentino, Christian Lacroix i kilku innych „gigantów mody”.
Dlaczego potrzebujesz ubrań couture?
Dla marek odzieżowych tworzenie kolekcji couture jest sposobem na promocję. W ten sposób demonstrują swoją wizję mody, a także kształtują wizerunek swojego domu. Zarabiają niewiele na „wyłącznie drogich” strojach.
Z reguły sukienki z wybiegu i inne elementy garderoby szyte według istniejących wymagań, według indywidualnych wymiarów, sprzedają się znacznie taniej (o ile to słowo w ogóle tu ma zastosowanie) lub trafiają do muzeum lub „archiwum” domu mody. Jednocześnie wydatki na organizację pokazów haute couture są spore, a wszystko po to, aby po raz kolejny podkreślić prestiż marki.
Odniesienie. Z reguły krawcy mogą zaprezentować swoje ekskluzywne ubrania tylko podczas Tygodnia Haute Couture (pamiętajcie, jak asystentka w filmie „Diabeł ubiera się u Prady” wspomniała o wycieczce do Paryża, gdzie założyłaby stroje haute couture i spotkała się ze wszystkimi projektantami) lub w inne wydarzenia na skalę światową, np. rozdanie Oscarów.
Wielu ekspertów uważa dziś, że produkcja „wysokiej mody” i drogiej odzieży, której większości nikt nigdy nie założy, jest co najmniej irracjonalna.Znane marki krytykowane są za nadprodukcję i „niedbałość” o kwestie ochrony środowiska – zamiast np. korzystać z materiałów pochodzących z recyklingu, tworzą nowe stroje „low-wear”.
Pomimo tych wszystkich rozsądnych argumentów, kreacje haute couture pokazywane na wybiegach i noszone przez gwiazdy na czerwonym dywanie wciąż budzą prawdziwie sakralny zachwyt. Przeciętna, często niska jakość tzw. odzieży masowego odbiorcy zmusza do ponownych zakupów elementów garderoby, co także pogłębia kryzys nadprodukcji.
Oczywiście odzież haute couture jest dostępna dla nielicznych, ale wydaje się, że przenosi nas w czasy, gdy elementy garderoby szyto w jednym egzemplarzu i, jak to się mówi, „trwało wiecznie”. Takie stroje, niczym klejnoty rodzinne, można było przekazać w drodze dziedziczenia.
0
