W XXI wieku wydaje się, że prawie cała odzież jest stworzona dla człowieka: wygodna, praktyczna, modna, wygodna. Dodaj tutaj milion różnych kolorów, kształtów i stylów. Można powiedzieć, że nie brakuje. Jednak to prawda. Ale czy na przykład sukienka może być niewygodna? Naturalnie! Wielometrowe treny, obcisłe gorsety, zbyt głęboki dekolt, zbyt wąski dół – tego wszystkiego doświadczały panie w różnych epokach.
Najstraszniejszą sukienką, jaką mogli wymyślić, była mantova lub grand paignier (w Niemczech i Rosji nazywano je „pedałami”). Tak, takie stroje odważnie ucieleśniały cały luksus rokoka i baroku, ale tylko kobiety doświadczały strasznych niedogodności, a panowie doświadczali niewyobrażalnego napięcia.
Całkowita strata i straszna niedogodność
W dzisiejszych czasach trudno znaleźć odważną dziewczynę, która odważyłaby się przymierzyć sukienkę w tym stylu.Być może w imię eksperymentu można tolerować takie wyrzeczenia, ale stale nosząc ogromną spódnicę, której szerokość czasami przekraczała dwa metry, a jednocześnie dźwigając przerażający ciężar – tutaj każda z nas zastanowi się, czy gra warta świeczki.
Moda nie zawsze jednak opiera się na zdrowym rozsądku, gdyż w drugiej połowie XVII wieku, kiedy takie sukienki stały się popularne, stroje te tak bardzo urzekły panie, że były one gotowe znieść wszelkie niedogodności, aby tylko wyglądać pięknie i modnie.
W tamtym czasie kobieta potrzebowała pokojówki, która sama się ubierała. Aby założyć wielkiego paignera, wezwano od razu do pomocy trzech asystentów. Jest to logiczne, ponieważ sukienka składała się z kilku części.
Najpierw założono gorset (sprawa też nie jest najdelikatniejsza!), potem pantalony i wtedy zaczęła się cała impreza: przymocowanie obręczy (bazy) i związanie dużej ilości halek.
Po skończeniu sukni założono samą suknię i wyprostowano liczne fałdy, dzięki czemu strój wyglądał schludnie i okazale. Słowem wydaje się to całkiem łatwe i proste. W rzeczywistości proces trwał ponad półtorej godziny.
Twórcy grand paniier podnieśli noszenie takiego elementu garderoby do rangi kultu, że niestrudzenie fantazjowali o jego przemianie. Wydawało się, że rywalizują ze sobą, tworząc najdziwniejsze rozwiązania i ozdabiając suknię najróżniejszymi ozdobnymi detalami. A panie mogły jedynie drżeć z zachwytu i odczuwać straszny dyskomfort, gdy nadal nosiły ten strój.
Reakcja męskiej połowy
Faktycznie, sukienka była naprawdę przepiękna. Dziewczynka w nim wyglądała jak lalka, urzekła swoim wyglądem i wzbudziła szczególny podziw.Przynajmniej z odwagą i siłą woli, że zgodziła się wytrzymać taki ciężar w imię piękna i stylu. Oczywiście o tańcu nie trzeba było nawet myśleć: po Mantui poruszanie się było prawie niemożliwe, nie mówiąc już o jakichkolwiek krokach. Właściwie w takiej sukience wygodnie było stać, co również było bardzo trudne.
Nawiasem mówiąc, konstrukcja grand panier nadal miała jedną zaletę. Ze względu na potężną część boczną panowie po prostu nie mogli nawet zbliżyć się do kobiety ze swoimi swobodami. Tak więc, ubrana w tak niewygodne ubrania, kobieta natychmiast upiekła dwie pieczenie na jednym ogniu: wyglądała imponująco, a kobieciarze zostali wyeliminowani. Przecież gdyby mężczyzna miał poważne zamiary, czy nawet tak skomplikowana sukienka go powstrzyma?
Popularność Mantui nie słabnie od dłuższego czasu. Miłość do niego trwała 70 lat. Dziś podobne stroje można zobaczyć, ale tylko w muzeach lub na pokazach mody w kierunku baroku i rokoka. Mało prawdopodobne, aby ktokolwiek odważył się teraz założyć taką sukienkę, nawet tę najbardziej luksusową. Jednak bogactwo tkanin i dekoracji, najpiękniejszy wystrój, przepych i majestat wielkiej sakw nie mogą nie zachwycać, bo to, szczerze mówiąc, nie jest tylko ubraniem, ale całym dziełem sztuki.
0
