Creativecommons.org
Historia stroju narodowego jest zawsze fascynującą wycieczką do historii. Dziś autentyczny strój uzbecki składający się z sukienek, szlafroka i spodni można zobaczyć jedynie podczas wakacji w Uzbekistanie. Jednak ostatnio na pokazach mody coraz częściej można usłyszeć motywy narodowe, co sprawia, że sukienkę uzbecką można nosić nie tylko na prywatne imprezy dla własnych ludzi i na przedstawienia teatralne, ale także jako ubiór noszenie na co dzień. W tym artykule przeanalizujemy historię uzbeckiego stroju narodowego, jak prawidłowo go nosić i jak dostosować strój uzbecki do współczesnych realiów. Na końcu materiału znajdziesz pomysły na noszenie uzbeckich sukienek oraz przykłady najlepszych zestawień z dodatkami.
Historia uzbeckiego stroju narodowego
Podobnie jak zdecydowana większość narodowych strojów kobiecych narodów państw Azji Środkowej, strój uzbecki z jednej strony przyciągał uwagę swoją jasnością, a z drugiej strony maksymalnie ukrywał ciało gospodyni przed ciekawskimi oczami. Początkowo tradycyjny uzbecki strój kobiecy składał się z sukienki, szaty, spodni, peleryny zakrywającej głowę i haftowanej jarmułki. Aby podkreślić swój status społeczny, kobiety nosiły złotą i srebrną biżuterię, a czasem nawet ozdabiały swoje ubrania metalami szlachetnymi.
Głównym elementem wyróżniającym strój była szata, dzięki której można było dokładnie określić, skąd pochodziła jej właścicielka. Dlatego mieszkańcy oaz Buchary i Samarkandy nosili głównie lekką odzież wierzchnią zwaną rumchą. Najczęściej takie szaty były dopasowane i miały szersze i krótsze rękawy. Innym rodzajem szaty był tzw. mursak, który uznawano za obowiązkowy atrybut przy ważnych wydarzeniach. Dziś mursak praktycznie wyszedł z użycia, noszony jest głównie na pogrzebach przy bardzo rzadkich okazjach (zwyczaj ten został oficjalnie zniesiony w latach dwudziestych XX wieku). Inną odmianą odzieży wierzchniej była koszulka i nimcha (wydłużona kamizelka bez rękawów, przypominająca kamizelkę).
Jako główne ubranie kobiety z Uzbekistanu nosiły lżejszą wersję stroju narodowego: sukienkę (kuylak) i spodnie (lozima). Naturalnie w domu kobiety nosiły tylko sukienkę, a spodnie nosiły tylko w chłodne dni. Sukienka uzbecka najczęściej miała prosty krój, a rąbek kończył się w kostkach. Ale czasami fashionistki szyły modele z szerszą talią w kierunku dołu.Uzbeckie stroje niezamężnych kobiet najczęściej miały poziomy kołnierzyk, ozdobiony złotym warkoczem lub haftem, a kołnierz wiązany był na ramionach specjalnymi wstążkami (później zastąpiono je guzikami). W przeciwieństwie do szat, rękawy uzbeckich sukienek były długie i wąskie, aby zakryć przed wzrokiem ciekawskich jak największą powierzchnię ciała, w tym dłonie. W odróżnieniu od niezamężnych rodaczek, zamężne Uzbeki mogły sobie pozwolić na noszenie sukienek z pionowym kołnierzykiem, którego głębokość sięgała czasami do 25 cm, a brzegi takiego pionowego kołnierzyka również przewiązywano warkoczem i dodatkowo zabezpieczono broszką.
W zimnych porach roku czasami noszono dwie sukienki na raz, a podczas wakacji szlachetne kobiety mogły nosić kilka uzbeckich sukienek na raz. Naturalnie całą tę wielowarstwową odzież (i liczbę warstw) trzeba było demonstrować innym: więc wszystkie noszone sukienki miały nieco inne długości rękawów, kolory i wzory, tak aby wszystkie warstwy bogatego haftu na każdej ze stylizacji Mogło być widziane. Najbardziej zdesperowane fashionistki zabrały ze sobą na wizytę dodatkowe sukienki, aby gospodarze mogli zobaczyć wszystkie najlepsze stylizacje ze swojej garderoby. Oddzielnym dodatkiem do uzbeckiej sukni (o ile nie była zbyt długa) były majtki, które szyto zwykle z dwóch rodzajów tkanin: górna część była wykonana ze zwykłego praktycznego materiału, a dolna część wystająca spod sukienki była wykonana z drogiego lnu, ozdobiona warkoczem i frędzlami.
W tej formie strój uzbecki, praktycznie bez zasadniczych zmian, dotarł do XX wieku.Drobne zmiany w kroju zaczęły pojawiać się dopiero pod koniec XIX w., kiedy to w strojach uzbeckich kobiet pojawił się odcięty karczek, w okolicy szyi pojawiła się niewielka stójka, a na ramionach zaczęto robić mankiety. rękawy.
Na początku XX wieku wraz z rozwojem barwników do tkanin i krawiectwa uzbeckich sukienek zaczęto stosować jaśniejsze kolory, które bardzo efektownie prezentowały się na satynowej tkaninie czy jedwabiu. Było to szczególnie widoczne w latach trzydziestych XX wieku, kiedy większość regionu mogła sobie pozwolić na zwrócenie na siebie uwagi i otrzymała więcej swobód. W latach czterdziestych obraz stał się mniej jasny, a nawet nabrał pewnych cech męskości, piękno ustąpiło miejsca praktyczności. Od lat 50. i 60. wizerunek kobiet w Uzbekistanie ulega coraz większej europeizacji: słynne warkocze ustępują miejsca dyskretnym kokom i kucykom, a zamiast tradycyjnych butów i uzbeckiej szaty zaczęto nosić buty i kożuchy. Ale żadne nowe trendy nie były w stanie zmusić uzbeckich kobiet do porzucenia ulubionych tkanin, satyny i jedwabiu. Nawet gdy w latach 70. zaczęto faworyzować praktyczność i powściągliwość, znaczny odsetek uzbeckich kobiet nadal nosił tradycyjne uzbeckie stroje. Przełom nastąpił w latach 80. i 90., kiedy na rynku pojawiły się dżinsy i sneakersy.
Uzbecka suknia ślubna
Creativecommons.org
Powinniśmy także porozmawiać o uzbeckiej sukni ślubnej, która nadal jest preferowana przez wiele współczesnych uzbeckich kobiet, zwłaszcza jeśli przyszły małżonek jest tej samej narodowości. Suknia panny młodej i lozima wykonane są z legendarnego jedwabiu khan, zwanego czasem także „dzikim jedwabiem”.Nici tego jedwabiu są barwione jeszcze przed wykonaniem samego materiału, dzięki czemu już na gotowym egzemplarzu narodowy wzór pojawia się na absolutnie gładkiej tkaninie z jasnymi przebłyskami. Na suknię narzucono bogato haftowaną kamizelkę bez rękawów i jedwabny szlafrok. Czasami szatę zastępuje się bardziej nowoczesną staniką. Na głowę panny młodej zakłada się filigranowy kokoshnik, z którego na twarz panny młodej opada cienki welon. Całość stroju uzupełnia liczna złota biżuteria (im więcej, tym lepiej), uważa się, że biżuteria chroni przyszłego małżonka przed złymi duchami.
Trendy we współczesnej modzie na sukienki uzbeckie
Warto podkreślić, że stroje uzbeckie nawet w XXI wieku, pomimo globalizacji i zatarcia granic, nie straciły swojego orientalnego charakteru. Nadal bardziej przypominają luźne tuniki i zakrywają większość sylwetki modelki. Podobnie jak na początku XX wieku ulubionymi tkaninami są chan-satyna, aksamit i jedwab. W ostatniej dekadzie nasilił się trend ku narodowym wzorom i oryginalności wizerunków. Na wybiegach pojawiają się nowe odsłony przemyślanych uzbeckich sukienek, które zachowały autentyczny kształt, ale zyskały delikatniejszą kolorystykę i zostały wzbogacone o nowe zdobienia..
0
